Het waargebeurde verhaal van Ben
De groep trekt verder en verder door en Ben valt meer en meer achter. Hij glijdt uit op het natte gras en valt in de zachte modder. Voorzichtig staat hij weer recht en blijft hij gaan. Hij valt opnieuw. Deze keer doet het pijn. Hij staat recht en blijft lopen. Ben geeft niet op! De groep is uit het zicht en hij loopt alleen. Het is stil. Hij kan enkel zijn eigen moeizame ademhaling horen. Hij voelt zich alleen. Hij valt weer over zijn voet en hij gaat nog een keer door. Ondanks zijn mentale sterkte is de frustratie van zijn gezicht af te lezen. Hij gebruikt alle kracht die hij heeft om zich terug recht te trekken en de race voort te zetten. Voor Ben is dit een deel van de routine.
Al de anderen eindigen de race in ongeveer 25 minuten, maar Ben heeft meer dan 45 minuten nodig. Wanneer hij eindelijk de finish-lijn oversteekt heeft hij pijn en is hij vermoeid. Het heeft ieder beetje kracht gevergd om de finish te halen. Zijn lichaam is gekneusd, bebloed en bedekt in modder.
Dit is niet zomaar een ‘opstaan en verder gaan’-verhaal. Bens verhaal heeft een veel diepere betekenis.
Na 25 minuten gebeurt iets ongelooflijk. Iedereen die de race heeft uitgelopen komt terug om samen met Ben te lopen. Ben is de enige renner die recht geholpen word door een ander wanneer hij valt. Ben is de enige renner met honderd mensen achter hem wanneer hij over de finishlijn loopt.
Wat hij ons leert is speciaal. Wanneer je met al de anderen concurreert is er niemand die jou wilt helpen, maar wanneer je concurreert met jezelf wil iedereen jou helpen.
Ik kom van de sportwereld. Wij hielpen elkaar nooit. We waren tegenstanders, concurrenten. Ben start iedere race met een duidelijke visie waarom hij loopt. Hij probeert niemand anders dan zichzelf te verslaan. Ben houdt dat altijd in zijn achterhoofd. Zijn idee van waarom hij rent geeft hem de kracht om verder te blijven gaan.
Denk nu aan hoe wij business doen. We concurreren altijd tegen iemand anders, we proberen altijd beter dan iemand anders te zijn. We vergelijken ons altijd met anderen en niemand wilt ons helpen. Wat als we het gewoon beter dan gisteren zouden doen? Diegenen die de essentiële regels van “waarom” vergeten, proberen het beter te doen dan anderen in plaats van zichzelf. Als ze maar een beetje zoals Ben zouden zijn, zou iedereen hen helpen.
Meer zelfs, wanneer we proberen te winnen van anderen, spelen we niet voluit. We kunnen ons potentieel niet vergroten, maar we doen net genoeg ons best om te winnen van anderen, en dat ‘net genoeg’ is zal altijd veel minder waard zijn dan ons ware potentieel!
LIFE COACH WORDEN!
DOWNLOAD JE COACHING STARTERSGIDS
-
Is life coaching iets voor mij?
-
Hoe begin ik aan een coaching opleiding?
-
Wanneer ben ik klaar om te coachen?
-
Hoeveel kost om coaching praktijk te starten?
Had ik nooit van die Kant bekeken.
Indrukwekkend.
wel Inge,wij (Lieve en ik ,oma en opa) hebben een kleinkindje Willem Vandermeulen…zoontje van onze Bart en Tine.
Geboren zonder kleine hersenen of tenminste slecht-functionerende kleine hersenen.
Daardoor zal hij nooit kunnen: praten ,lopen ,rechtstaan enz. en de wetenschap geeft hem 10 levensjaren…waarvan hij er reeds vier heeft volbracht!
Over hem heb ik een lied geschreven dat ik je graag gratis wil bezorgen en dat je zeker moogt gebruiken om mensen te motiveren zoals jullie doen.
De tekst= Willem is ons allerkleinste zoontje. Hij kwam plotseling in ons bestaan .Hij is ook ons allerkleinste clowntje,
hij verovert harten heel spontaan//Willem heeft het moeilijk met ons denken. Hij denkt dan ook op zijn manier speciaal: hij zegt niets, hij wil alleen maar schenken: hij vertelt een heel speciaal verhaal//Willem, onze lieve, lieve kleinzoon; en ook alle mensen heel speciaal: jullie kneden onze harten en verzachten onze soms zo scherpe taal.//Willem en ook al wie “anders” ruimtevaarders van ’t hoogste niveau; leren jullie ons liefde te schenken: van jullie krijgen wij ze zo cadeau!
Ben is een echte doorzetter en weet dat hij alleen zijn doel kan bereiken om het steeds te blijven proberen en kijkt niet wat anderen wel kunnen wat hij zelf kan bereiken door vallen en opstaan leer je eigen krachten kennen en zul je uiteindelijk je doel bereiken en dat is heel knap en de aanhouder wint uiteindelijk op zijn eigen manier! Ben heeft gewonnen om verder te doen een dikke proficiat Ben!
Opgeven bestaat voor mij niet want daar bereik je niks mee na mijn huwelijk van bijna 26 jaar heb ik de scheidng aangevraagd omdat ik van de man waar ik uit de liefde mee getrouwd was en na het huwelijk bleek dat die lief hebbende man een grote dictator te zijn en zijn wil was wet en alles gebeurde zoals hij alles gepland had achter mijn rug om! Mijn eigen huis met veel overwaarde en spaargeld, mijn auto, mijn twee kinderen en altijd heb ik hard gewerkt voor mijn twee kinderen, uit eindelijk ben ik zelf in stilte weggegaan en was alles kwijt en moest ik met nul beginnen en een berg schulden omdat in gemeenschap van goederen getrouwd omdat hij niet op huwelijks voorwaarden wilde trouwen want dat was een kwestie van vertrouwen zei hij! Deze man was een verborgen narcist die alles voor elkaar kreeg met liegen en bedriegen, woede uitbarstingen en de geestelijk vernederingen werden zo erg dat ik niet meer kon functioneren alles om de lieve vrede te bewaren en bij tegenspraak dan kreeg ik de deur gewezen en gedreigd met een scheiding! Vrienden en mijn twee kinderen kwamen niet meer want hij had niemand nodig! Het verdriet en de pijn van het verlies van mijn kinderen maakte mij totaal kapot, uiteindelijk ben ik gescheiden en heb ik alles achter gelaten en ben verhuisd zonder iets beter op de kale vloer zitten en opnieuw beginnen dan sterven omdat je totaal leeggezogen bent! Jaren heb ik de schulden betaald zonder klagen want ik stond er zelf bij en liet alles gebeuren voor de lieve vrede!! Als je dan te horen na de scheiding ‘dat hij me alleen getrouwd heeft voor mijn strakke kontje zoals hij dat lachend zei en wat ik zelf opgebouwd had’ was ik dankbaar dat ik die stap gezet had maar de meeste pijn en verdriet is dat mijn kinderen met mij geen contact meer willen dankzij die ex die ook hun heeft opgelicht! Ik blijf strijdbaar en positief want ooit zal ik de finisch halen, net als Ben die ook finisch heeft bereikt op zijn eigen manier voor zichzelf! Met vallen en opstaan kun je iedere dag op nieuw proberen om het nog beter dan die dag ervoor! Ik kijk niet wat anderen van me vinden, ik kijk wat belangrijk is voor mij! Isa
Dag Inge,
Niet alle sport is competitief (gelukkig maar).
Moraal van het verhaal.
De bedoeling van Ben is om de race te lopen. De tijd en op de hoeveelste plaats hij eindigt js voor hem van ondergeschikt belang. Hij heeft trouwens de groep niet gevraagd om hem als eerste te laten triomferen (kan ook niet de bedoeling zijn).
Bijgevolg: laat Ben met rust en laat hem, op z’n eigen tempo, z’n gewenst parcours lopen. Vrijheid, blijheid…..
Mvrgr,
Antoon Vandenberghe